-
1 ὁμ-ῑλέω
ὁμ-ῑλέω, zusammen sein, kommen, mit Einem verkehren, τινί, Il. 1, 261 Od. 2, 21. 288 u. öfter, ἐνὶ πρώτοισιν ὁμιλεῖ, er befindet sich unter den Ersten, Il. 18, 194; häufiger μετά τισι, wie νῦν δὲ μετὰ Τρώεσσιν ὁμιλεῖ, 5, 834. 11, 502; παρὰ παύροισιν, mit wenigen umgehen, Od. 18, 383; auch absolut, ἐνϑάδ' ὁμιλέομεν ποτιδέγμενοι, hier kommen wir zusammen, versammeln wir uns, 21, 156, vgl. 4, 684; περὶ νεκρόν, sich um den Todten sammeln, Il. 16, 641. 644; ἃς οἱ μὲν περὶ κεῖνον ὁμίλεον, Od. 24, 19. Oft auch im feindlichen Sinne, zusammentreffen, handgemein werden, τινί, Il. 11, 523. 13, 779 Od. 1, 265. 4, 345 u. öfter; u. ohne Casus, εὖτ' ἂν πρῶτον ὁμιλήσωσι φάλαγγες, sobald sie an einander gerathen sind, Il. 19, 158. – Pind. öfter, bes. von geselligem Verkehr, συμπόταισιν ὁμιλεῖν, P. 6, 53, ἀστοῖς, I. 2, 37; auch vom Orte, sich aufhalten, verweilen, πολίεσσι λόγος ὁμιλεῖ, P. 7, 9 (wie Her. 7, 26. 214), u. παρ' οἰκείαις ἀρούραις, Ol. 12, 21, u. πλαγίαις φρένεσσιν ὄλβος οὐ πάντα χρόνον ὁμιλεῖ, I. 3, 6; τοῖς κακοῖς ὁμιλῶν ἀνδράσιν, Aesch. Pers. 639; βαρεῖα χώρᾳ τῇδ' ὁμιλήσω πάλιν, ich werde heimsuchen das Land, Eum. 690; σύν τινι, Soph. O. R. 367. 1185, von dem ehelichen Umgange gebraucht; so auch παισίν, Strat. 1 (XII, 1); übertr. von Aias, ὃς οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος, ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, außer sich gerathen, Soph. Ai. 526; auch οὔτε στεφάνων οὔτε κυλίκων νεῖμεν ἐμοὶ τέρψιν ὁμιλεῖν, 1180, d. i. er ließ mir zu Theil werden; εὐτυχίᾳ ὁμιλεῖς, Eur. Or. 354; übertr., ὁμιλεῖν πράγμασι καινοῖς, Ar. Nubb. 1381; Her. vrbdt τῇ χώρῃ ὁμ., das Land betreten, 7, 26. 214; Thuc. vrbdt πρός τινα, 1, 77, u. τινί, 3, 11; πρὸς τοὺς ἄλλους ὁμιλεῖ καὶ προςφέρεται, Plat. Phaedr. 252 d; μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, Phaed. 67 a; auch φιλοσοφίᾳ, sich damit beschäftigen, Rep. VI, 496 b, wie πολέμῳ Thuc. 6, 70; δικασταὶ οἱ παντοδαπαῖς φύσεσιν ὡμιληκότες, Plat. Rep. III, 408 d; πρός τι, Arist. Nicom. eth. 10, 3, 11; Sp., ἐπιδεξίως τοῖς συμπεριφερομένοις, Pol. 4, 35, 7, οἱ μόνῳ Πλάτωνι ὡμιληκότες, Luc. Hermot. 34.
-
2 ὁμῑλέω
ὁμ-ῑλέω, zusammen sein, kommen, mit einem verkehren; ἐνὶ πρώτοισιν ὁμιλεῖ, er befindet sich unter den Ersten; παρὰ παύροισιν, mit wenigen umgehen; ἐνϑάδ' ὁμιλέομεν ποτιδέγμενοι, hier kommen wir zusammen, versammeln wir uns; περὶ νεκρόν, sich um den Toten sammeln; im feindlichen Sinne: zusammentreffen, handgemein werden; εὖτ' ἂν πρῶτον ὁμιλήσωσι φάλαγγες, sobald sie an einander geraten sind; von geselligem Verkehr, auch vom Orte: sich aufhalten, verweilen; βαρεῖα χώρᾳ τῇδ' ὁμιλήσω πάλιν, ich werde heimsuchen das Land; σύν τινι, von dem ehelichen Umgange gebraucht; übertr. von Aias, ὃς οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος, ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, außer sich geraten; auch οὔτε στεφάνων οὔτε κυλίκων νεῖμεν ἐμοὶ τέρψιν ὁμιλεῖν, er ließ mir zu Teil ; τῇ χώρῃ ὁμ., das Land betreten; φιλοσοφίᾳ, sich damit beschäftigen -
3 σύν-τροφος
σύν-τροφος, mit, zugleich, zusammen gefüttert, ernährt; dah. mit Einem durch Erziehung, Umgang verbunden, vertrau't, wie Ajar die Athene nennt, τὸ σύντροφον γένος, Soph. Ai. 848; El. 1181; u. übertr., οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος, ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, vom Wahnsinn des Ajax, Ai. 625; τῇ Ἑλλάδι πενίη ἀεὶ σύντροφος, Her. 7, 102; gewöhnlich, von Krankheiten, die im Lande vorkommen, Thuc. 2, 50; von Hausthieren, Xen. Mem. 2, 3, 4; αἰσχύνῃ, Ep. ad. 9 (XII, 99); σύντροφον ἔχειν τινά, Antiphil. 7 (VI, 257); öfter in späterer Prosa: τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ πενίᾳ σύντροφος, Luc. Nigr. 12; κολακείᾳ, Merc. cond. 20; Pseudol. 28 u. öfter. – Selten c. gen., μέϑας σ., Antp. Sid. 89 (VII, 423), wie auch Plat. τὸ τῆς πάλαι ποτὲ φύσεως ξύντροφον, Polit. 273 b, vgl. 267 e Legg. XII, 949 c; active Bdtg, mit ernährend, scheint es ibd. VIII, 845 d zu haben, τοῖς ὕδασι ξύντροφα πνεύματα τῶν ἐκ γῆς ἀναβλαστανόντων; vgl. Xen. Mem. 4, 3, 8, wo die Luft πρόμαχος καὶ σύντροφος ζωῆς heißt. – Pol. vrbdt auch τὴν μουσικὴν σύντροφον ποιεῖν τοῖς παισίν, 4, 20, 7, die Kinder mit der Musik aufwachsen lassen.
-
4 ὀργή
ὀργή, ἡ, die natürliche Anlage, das Naturell, auch der Thiere, Hes. O. 306; bes. Beschaffenheit der Seele, Gemüths-, Sinnesart, Charakter, H. h. Cer. 205; Theogn.; Her. vrbdt διεπειρᾶτο αὐτέων τῆς τε ἀνδραγαϑίης καὶ τῆς ὀργῆς καὶ παιδεύσιός τε καὶ τρόπου, 6, 128; bes. heftige Gemüthsbewegung, Leidenschaft, vgl. Ausleger zu 1, 73; Suid. erklärt, bei Thuc. stehe ὀργῇ für διανοίᾳ, τρόπῳ, was auf Stellen wie 1, 130 geht, δυςπρόςοδόν τε αὑτὸν παρεῖχε καὶ τῇ ὀργῇ οὕτω χαλεπῇ ἐχρῆτο ἐς πάντας ὁμοίως, ὥςτε μηδένα δύνασϑαι προςιέναι, vgl. ὁ πόλεμος πρὸς τὰ παρόντα τὰς ὀργὰς ὁμοιοῖ, 3, 82; – μείλιχος ὀργά, Pind. P. 9, 49; μεγαλήτορες ὀργαὶ Αἰακοῦ, I. 4, 38, öfter; auch ὀργαῖς ἀλωπέκων, P. 2, 77; ὀργῆς νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι, Aesch. Prom. 378; ὀργῆς τραχύτητα, 80; σὲ δ' αὐτόγνωτος ὤλεσ' ὀργά, Soph. Ant. 367; εἰςιδών τις ἐμφερὴς ἐμοὶ ὀργήν ϑ' ὁμοῖος, Ai. 1132, vgl. ὃς οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος, ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, 626; κερτομίοις ὀργαῖς, Ant. 947; ὀργὰς πρέπει ϑεοὺς οὐχ ὁμοιοῦσϑαι βροτοῖς, Eur. Bacch. 1301; ἐπιφέρειν ὀργάς τινι, Einem sein Gemüth, seine Neigung zuwenden, Thuc. 8, 83, Schol. erkl. χαρίζεσϑαι u. führt aus Cratin. an τὴν μουσικὴν ἀκορέστους ἐπιφέρειν ὀργὰς βροτοῖς σώφροσι; – ἄνευ κακῆς ὀργῆς καὶ ἤϑους, Plat. Legg. X, 908 e; δι' ὀργὴν ἰδίαν, Menex. 242 d. – Bes. der Z orn; ἃς ἔχεις ὀργὰς ἄφες, Aesch. Prom. 315; δι' ὀργάν, Eum. 936; ὠμῇ ξὺν ὀργῇ, Suppl. 184; βαρεῖα, Soph. Phil. 368; ϑυμοῠ δι' ὀργῆς, O. R. 344; παίω δι' ὀργῆς, 807, vgl. εἰ δι' ὀργῆς ἧκον, 909; ἀνὴρ βέβηκεν ἐξ ὀργῆς ταχύς, Ant. 762; εἰς ὀργὴν πεσών, Eur. Or. 695, öfter; ὀργὴν χαλᾶν, ἔχειν τινί, Ar. Vesp. 727 Pax 642; καὶ μὴ πρὸς ὀργὴν σπλάγχνα ϑερμήνῃς κότῳ, Ran. 843; ὀργῇ χρεώμενος u. ὀργῇ allein, im Zorn, Her. 6, 85. 3, 35; οὐκ ἐποιήσατο ὀργὴν οὐδεμίην, 7, 105, wie ὀργὴν ποιεῖσϑαι, Zorn fassen, zornig sein, 3, 25; Folgde, wie Plat. Phaedr. 233 c, ὑπ ' ὀργῆς βίαιόν τι πράξαντες Phaed. 113 e, μετ' ὀργῆς λέγειν Legg. XI, 922 c, mit Zorn (vgl. Isocr. 2, 23); ὀργαί τε σύντονοι καὶ ϑ υμοὶ βαρεῖς, Tim. Locr. 102 e; πρὸς τὰς ὀργὰς ὀξύῤῥοποί εἰσι, Theaet. 144 a; καὶ ἐπιϑυμίαι, Rep. VI, 493 a; δι' ὀργῆς αἱ ἐπιχειρήσεις γίγνονται, in heftiger Aufwallung, Thuc. 2, 11, öfter; auch διὰ ὀργήν, aus Zorn, Arist. eth. 5, 11; ἐν ὀργῇ ποιεῖσϑαί τινα, Zorn auf Einen werfen, Dem. 1, 16; auch τἡν ὀργὴν φέρειν ἐπί τινα, Pol. 22, 14, 8; ὀργὴ τῆς προδοσίας εἶχε τοὺς Ἀϑηναίους, Plut. Them. 9; Arist. rhet. 2, 3 setzt die πρᾳότης entgegen. – Ion. soll ὀργή = πίσσα sein. Suid. – Die Verwandtschaft von ὀργή mit ὀργάω ist unverkennbar, es bedeutet eigentlich ein innerliches Schwellen, Regen, Trachten.
-
5 ἔμ-πεδος
ἔμ-πεδος, fest im Boden, fest auf seinem Platze, feststehend, unumstößlich; τεῖχος Il. 12, 12; μένος 5, 254; ἴς Od. 11, 393; τέλος Pind. N. 7, 57; σίνος ἐσϑημάτων, fest daran haftend, Aesch. Ag. 547; χρησμοί Eur. El. 399; ὅρκος I. T. 758; übertr., οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, er ist nicht mehr in gewohnter Sinnesart, Soph. Ai. 626; μένοντας ἐμπέδοις φρονήμασιν, die treu bleiben, Ant. 169, was an ἔμπ. ἦτορ Il. 10, 94, φρένες 6, 352, νοῠς 11, 813, den unerschütierlichen, stets sich gleichbleibenden Sinn erinnert; Priamus heißt ἔμπεδος οὐδ' ἀεσίφρων 20, 183. Von der Zeit, beständig, fortdauernd; φυλακή Il. 8, 521; κομιδή Od. 8, 453; δουλοσύνη Pind. P. 12, 14; πόνον ἔμπεδον εἴχομεν Soph. O. C. 1670. – Das neutr. ἔμπεδον u. ἔμπεδα adverbial, ἔμπεδον μένειν, Stand halten, im Ggstz der Flucht, Il. 5, 527; ὥςτε στήλη 17, 434; ϑέειν ἔμπ., immerfort, ununterbrochen laufen, 13, 141 u. öfter; χαίρειν Pind. P. 10, 34; a. D.; oft verstärkt, ἔμπεδον αἰεί; μάλ' ἀσφαλέως ϑέει ἔμπ. Od. 13, 86; ἔμπεδα Nic. Th. 4; ἔμπεδα ἐπένευσε Diod. 2 (VI, 243). Eigtl. adv. ἐμπέδως; μένειν, ἔχειν, Aesch. Ag. 828 Eum. 321; εἰρηκέναι λόγους Soph. Tr. 487; auch in Prosa; οἶδα, sicher, Plat. Ax. 372 a; μένειν ἐν ταῖς σπονδαῖς Pol. 2, 19, 1. S. oben auch ἐμπεδής. – Luc. Lexiph. 10 braucht von πέδη abgeleitet ἔμπεδος für »gefesselt«, in Fesseln.
-
6 ἔμπεδος
ἔμ-πεδος, fest im Boden, fest auf seinem Platze, feststehend, unumstößlich; σίνος ἐσϑημάτων, fest daran haftend; übertr., οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, er ist nicht mehr in gewohnter Sinnesart; μένοντας ἐμπέδοις φρονήμασιν, die treu bleiben; was an ἔμπ. ἦτορ, φρένες, νοῠς, den unerschütterlichen, stets sich gleichbleibenden Sinn erinnert; Priamus heißt ἔμπεδος οὐδ' ἀεσίφρων. Von der Zeit: beständig, fortdauernd. Das neutr. ἔμπεδον u. ἔμπεδα adverbial, ἔμπεδον μένειν, Stand halten, im Ggstz der Flucht; ϑέειν ἔμπ., immerfort, ununterbrochen laufen; von πέδη abgeleitet ἔμπεδος für »gefesselt«, in Fesseln -
7 σύντροφος
σύν-τροφος, mit, zugleich, zusammen gefüttert, ernährt; dah. mit einem durch Erziehung, Umgang verbunden, vertraut, wie Ajax die Athene nennt; übertr., οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος, ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, vom Wahnsinn des Ajax; gewöhnlich, von Krankheiten, die im Lande vorkommen; von Haustieren; active Bdtg, mit ernährend; τὴν μουσικὴν σύντροφον ποιεῖν τοῖς παισίν, die Kinder mit der Musik aufwachsen lassen
См. также в других словарях:
ομιλώ — (ΑΜ ὁμιλῶ, έω) 1. εκφράζομαι με τον προφορικό λόγο 2. γνωρίζω μια γλώσσα και τή χρησιμοποιώ με ευχέρεια («ὁμιλεῑν ἑβραϊστί», Ιώσ.) 3. απευθύνω τον λόγο σε κάποιον («μην ομιλείτε στον οδηγό») 4. συζητώ, συνδιαλέγομαι («καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν πρὸς… … Dictionary of Greek
Γιουγκοσλαβία — Επίσημη ονομασία: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Παλαιότερη ονομασία: Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Έκταση: 102.173 τ.χλμ Πληθυσμός: 10.656.929 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Βελιγράδι (1.280.600 κάτ. το 2002)Κράτος … Dictionary of Greek
Καναδάς — I Επίσημη ονομασία: Καναδάς Έκταση: 9.970.610 τ. χλμ. Πληθυσμός: 30.007.094 κάτ. (2001) Πρωτεύουσα: Οτάβα (827.898 κάτ. το 2001)Κράτος της Βόρειας Αμερικής. Συνορεύει στα Ν με τις ΗΠΑ και στα Δ με την πολιτεία Αλάσκα των ΗΠΑ. Βρέχεται στα Β από… … Dictionary of Greek
Ελλάδα - Φιλοσοφία και Σκέψη — ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η φιλοσοφία ως κατανοητικός λόγος Όταν κανείς δοκιμάζει να προσεγγίσει την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, πρωτίστως έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα για τη γένεσή της. Πράγματι, η νέα ποιότητα των φιλοσοφικών θεωρήσεων της… … Dictionary of Greek
Λιβερία — Κράτος της δυτικής Αφρικής. Συνορεύει στα Β με τη Σιέρα Λεόνε και τη Γουινέα, στα Α με την Ακτή του Ελεφαντοστού, ενώ στα Ν και στα Δ βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό.Η Λ. είναι ένα τεχνητό κράτος στη δυτική Αφρική, που δημιουργήθηκε τον 19ο αι … Dictionary of Greek
Ναμίμπια — Κράτος της νοτιοδυτικής Αφρικής. Συνορεύει Β με την Αγκόλα και με τη Ζάμπια, Α με την Μποτσουάνα και με τη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία, Ν με τη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία, ενώ Δ βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό.Προσαρτημένη, ουσιαστικά, στη… … Dictionary of Greek
παπισμός — Θεσμός της Καθολικής Εκκλησίας, που εκφράζει και βασίζεται στη διδασκαλία της Εκκλησίας αυτής, κατά την οποία ο επίσκοπος Ρώμης, ως διάδοχος του κορυφαίου των Αποστόλων, του Πέτρου, έχει το πρωτείο τιμής ανάμεσα στη χριστιανική ιεραρχία, και… … Dictionary of Greek
Μαριάνες, Βόρειες — Κοινοπολιτεία (447 τ. χλμ., 69.221 κάτ. το 2000) των ΗΠΑ, με πρωτεύουσα τη Σαϊπάν (Saipan, 62.392 κάτ.). Οι Β.Μ. βρίσκονται στον βόρειο Ειρηνικό ωκεανό, Α των Φιλιππίνων και Ν της Ιαπωνίας και αποτελούνται από 16 μεγάλα νησιά του αρχιπελάγους… … Dictionary of Greek
Ουζμπεκιστάν — (διεθν. Uzbekistan) Ουζμπεκιστάν Κράτος της κεντρικής Ασίας. Συνορεύει Ν με το Τουρκμενιστάν και με το Αφγανιστάν, Β με το Καζακστάν, Α με την Κιργισία, ΝΑ με το Τατζικιστάν.Η χώρα διαιρείται διοικητικά σε 12 επαρχίες, σε μία αυτόνομη δημοκρατία… … Dictionary of Greek
Πήλιο — I Βουνό της ανατολικής Θεσσαλίας, που αρχίζει από το ακρωτήριο Δερματά και με νοτιοανατολική διεύθυνση απολήγει στο ακρωτήριο Τραχήλι, στον Παγασητικό κόλπο, σχηματίζοντας τη χερσόνησο της Μαγνησίας. Ψηλότερη κορυφή του είναι το Πλιασίδι (1.551 μ … Dictionary of Greek
